İhvan kardeşlerimizi diğer mü’min kardeşlerimizden daha çok sevmemiz İslâmî midir? Bu grup taassubu olmaz mı?

Tabii yakınlıklar farklıdır. İnsan elbette en çok annesini, babasını sever, kendi öz evlâdını sever. Tarikat kardeşi de yoldaki arkadaşı olduğu için, ona özel bir ihtimam, ilgi, sevgi göstermesi lâzım.

Bu grup taassubu değildir, muhabbettir. Taassub dememek lazım. Taassub birçok grupta görülüyor, biz de rahatsızız. Hatta bunu muhtelif şekillerde daha önceki vaazlarımızda dile getirdik, söyledik. Müslüman müslümanı kardeş bilecek. Hepimiz kardeşiz. Ama kendi yakın grubu ile ilişkileri daha sıkı olduğundan, onunla özel muhabbeti olacak, o ayrı.

Biz grup taassubunu sevmediğimiz için, bu Özelif Sitesi’ni kurduğumuz zaman her gruptan insan aldık, her gruptan insanı davet ettik; “Şurada bir muhabbet olsun, müslümanlar birlik beraberlik içinde olsun.” diye. Başka faaliyetlerimizde de aynı uygulamayı yapıyoruz. Müesseselerimizde de başka gruptan insanları istihdam ediyoruz.

Bazıları var, bir müessesede kendisi müesseseyi elde etmiş, falanca okul veya falanca müessese, orada bizim ihvânımız var; hemen onu çıkartıyor, “Sen oradansın.” diye. Bu taassublar doğru değil tabii. Biz onu sevmiyoruz. Esas itibariyle müslümanlar kardeştir. Tarikat kardeşliğinin yakın, sıcak ilişkilerini de hoş görmek, ona da riayet etmek lâzım.