Tasavvufta aynı yoldaki insanlarla bir arada olmanın önemli bir etkisi var mıdır? Yoksa asıl etki mürşid ile kurulan mânevî bağ mıdır? Ders alıp memleketine giden kişilerin durumu nasıldır?

Asıl etki mürşid ile mürid arasındadır. Ama insanın etrafında kendisinin ihvânının olması bir kuvvettir, berekettir, hayırdır. Allah peygamberleri bile ashab ile, etrafında mübarek insanlarla teyit ve takviye eylemiştir. İsa AS, havârîlerin yanına gelip buyurmuş ki:

مَنْ أَنصَارِي إِلَى اللهِ، قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنصَارُ اللهِ (الصف:١٤)

(Men ensàrî ila’llàh) “Allah’a giden yolda kim bana yardımcı olur?” (Kàle’l-havâriyyûne nahnu ensâru’llàh) Havârîler de: “Biz Allah’ın yardımcıları olacağız. Tamam, oluyoruz.” demişler.

Demek ki, bu insana güç kuvvet veriyor. Sonra Peygamber Efendimiz bir hadis-i şerifinde:

“Bir insan bir yola gitse, bir kişi oldu mu şeytan onun hakkından gelir; vesvese verir, tehlikeye düşürür. İki kişi oldu mu şeytan onlara musallat olur. Üç kişi oldu mu grup teşkil ederler, şeytan onların yanına yaklaşamaz.” buyuruyor.

Demek ki grup hâlinde olmanın bereketi vardır. O halde grup hâlinde olun, gruptan ayrılmayın!