Sünneti inkâr etmek, ya da her zaman şüpheyle bakmanın hükmü nedir?


En aşağı sapıklıktır, dalâlettir. Sünnet inkâr edilirse, insan kâfir de olur. Ebû Yusuf’a göre, sünneti inkâr küfre götürür insanı... Çünkü, Kur’an-ı Kerim’de Allah-u Teàlâ Hazretleri:

 

قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللهُ (اۤل عمران:٣١)

 

(Kul in küntüm tuhibbûna’llàhe fettebiùnî yuhbibkümu’llàh) [De ki: Eğer Allah’ı seviyorsanız, bana itâat edin ki, Allah da sizi sevsin!] (Âl-i İmran, 3/31) buyuruyor.

 

أَطِيعُوا اللهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ (النساء:٥٩)

 

(Etîu’llàhe ve etîu’r-rasûl) [Allah’a itâat edin ve Rasûlüne itâat edin!] (Nisâ, 4/59) buyuruyor.

Rasûlüllah’a itâat şarttır. Sünnetine tâbî olmak lâzım! İnkâr eden kâfir olur.

Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN

Benzer Sorular

Kaynağa git

Önceki soru:

Hadis-i Şeriflerde sahabiler için, “Onlar seçilmiş kimselerdir.” deniliyor. Neden onlar seçilmiş kimseler de, bize bu nasib olmamış; açıklar mısınız?

Sonraki soru:

“Bütün insanları Allah yarattığına göre, sevmese yaratmazdı. O halde kâfir, müslüman, fâsık, sarhoş, ehl-i kitap ayırt etmeden sevmek gerekir.” diye söyleniyor. Böyle bir sevgi İslâm’a göre câiz midir?
Son nefeste imanlı gitmek, ömrümüzde “Lâ ilâhe illa’llah, muhammeden rasûlü’llah” dememize mi bağlı, yoksa son nefeste demekle mi olur?
Ebû Tàlib’in müslümanlığı sahih midir?
Bir insan son nefeste kötü bir durumda göçse; meselâ kelime-i şehâdet getirmeden yanlış bir hal üzere göçse ne olur?
Bazı insanlar Allah’a tanrı diyorlar; bu doğru mudur? Allah ile tanrı arasındaki fark nedir?