Bir insan son nefeste kötü bir durumda göçse; meselâ kelime-i şehâdet getirmeden yanlış bir hal üzere göçse ne olur?

Her iş en son nefese göre olduğundan, işlerin sonu önemli olduğundan, imansız göçmüşse, bütün ömrü boyu yaptığı şeyler hebâ olur.

“—İnsanın son nefeste imân-ı kâmil ile göçmek için ne yapması lazım?”

İdmanlı olması lazım. Hazırlıklı olması lazım!

Sekerât-ı mevt olduğu zaman insan sarhoşlar. Ne yapacağını şaşırır, aklı başından gider, eli ayağı titrer. İnsanın o zamanda imanını muhafaza etmesi için ihtiyarı, şuuru elinde kalmaz.

Ne yapacak? Önceden hazırlanacak; zikirle kalbini nurlandıracak, çalışacak, çabalayacak. Allah imân-ı kâmil ile göçmesini nasip edecek. Onun için en sağlam yol, o mânevi terbiyeyi alma yoludur. O terbiyeyi almamış insanlar darmadağın perişan olur, giderler.