Tasavvufta bilginin kaynağı sezgiler midir? Kur’an ve sünnetle çatışır mı?

Bilginin kaynağı hakkında İmam-ı Gazâlî’nin İhyâ’sında güzel bilgi veriliyor; oradan okuyabilirsiniz.

Bilginin kaynaklarından bir tanesi keşif yoludur. Sezgi sözü bu mânâyı tam olarak ifade etmeye yetmiyor. İnsan bir şeyi seziyor. Şimdi ben dışarıda bir şey olacak gibi sezdim. Bu tasavvufî bir şey değil... At da meselâ, zelzele olacağını seziyor. Kuşlar da ormandan kaçıyor, yanardağ patlayacak filân diye seziyor. Bu tasavvufî bir sezgi değil...

Keşif ilmi, sezgiden başka bir şey... O Allah-u Teàlâ Hazretleri’ne ermekten hâsıl olan bir müşâhede, başkasının görmediği şeyi gönül gözüyle görme meselesidir. Bunda Kur’an ve hadisle bir çatışma yoktur. Sırf sezgiye kalmış bir şey, Kur’an-ı Kerim’le de çatışır, her şeyle de çatışır.

Geçenlerde Denizli’den bir arkadaş anlattı bana... Orada birisi: “Allah’la konuştum. ‘Sabah namazını kılmayabilirsiniz!’ dedi bana...” diyormuş. Böyle bir sezginin, böyle bir ilhamın, böyle bir konuşmanın hakîkatle ilgisi yok...

Gerçekten bir kişinin gönül gözü açılmışsa, bazı şeyleri görüyor ve biliyor. Bunun böyle olduğuna ben şahidim. İnsan olacağı bile bilebiliyor yâni... Olabilir. Ama böyle bir insan, ancak Allah’ın sevgili kulu olduğu zaman, böyle bir makama eriyor. Allah’ın sevgili kulu da Allah’ın kelâmına, Rasûlüne ters düşmüyor. Böyle bir şey bahis konusu değil...