Şeyhe bağlanıp da ibadette, zikirde, işte, “Benim yerime şeyhim yapar.” demek doğru mu?
Hayır, doğru değil!
وَأَنْ لَيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى . وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَى
(النجم:٣٩-٤٠)
(Ve en leyse li’l-insâni illâ mâ saâ. Ve enne sa’yehû sevfe yürâ.) [İnsan için kendi çalışmasından başka bir şey yoktur.] “Herkes neyi kazanmışsa, onu görecektir.” (Necm, 53/39-40) Birisinin işi ötekisine fayda vermeyecektir.
Peygamber SAS Efendimiz, kızı Fatıma’ya dedi ki:
“—Yâ Fâtıma, kızım! Allah’tan kork, ona güzel kulluk et! Benim peygamber olduğuma güvenme; çünkü ben sana, eğer sen çalışmazsan, fayda sağlayamam.” dedi.
Muhterem kardeşlerim, dini çığırından çıkartmayalım! Her şeyi hakkıyla, yerli yerinde yapalım! Allah’ın ayetinde bildiriliyor:
فَالْيَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَيْئًا وَلَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ
(يس:٥٤)
(Felyevme lâ tuzlemü nefsün şey’en ve lâ tüczevne illâ mâ küntüm ta’melûn.) [O gün hiç bir kimse en ufak bir haksızlığa uğramaz.] “Ne ameli işlemişseniz, onun karşılığını göreceksiniz.” (Yâsin, 36/54) diyor Allah-u Teàlâ Hazretleri...
فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَه. وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَه
(الزلزال:٧-٨)
(Femen ya’mel miskàle zerretin hayran yerah. Ve men ya’mel miskàle zerretin şerren yerah.) [Kim zerre miktarı hayır yapmışsa, onun karşılığını görecek. Kim de zerre miktarı şer işlemişse, onun karşılığını görecek.] (Zilzâl, 99/7-8) buyruluyor.
Binâen aleyh, bu sorumluluk varken, her şeyi şeyhe yükleyip de kaytarmak olmaz. Böyle dervişlik olmaz. Buna zındıklık derler, buna ibadetten kaytarmak derler. Bu fâsid bir itikaddır, bozuk bir itikaddır. Böyle yapan mahvolur. Koşturacak, gayret edecek.
Birisi dedi ki:
“—Yâ Rasûlallah, dua edin de ben cennetlik olayım!”
“—Ben sana cennetlik ol diye dua edeyim ama, sen de bana çok namaz kılarak, çok secde ederek yardımcı ol!” buyurdu. “Ben senin için dua edeceğim ama, sen de Allah yolunda yürü!” dedi.
Peygamber Efendimiz’in hadislerini bilirsek, insanın zihninde hiç soru kalmaz.