Ramûzü’l-Ehadis’te, “Herhangi bir sıkıntı anında Allah’ın kullarından yardım isteyin!” diye hadis olduğu söyleniyor. Sahih midir? Mümkünse mâlumat verebilir misiniz?
Bu hususta Peygamber Efendimiz SAS buyuruyor ki:[34]
إِذَا انْفَلَتَتْ دَابَّةُ أَحَدِكُمْ بِأَرْضٍ فَلاَةٍ فَلْيُنَادِ: يَا عِبَادَ الله، اَحْبِسُوا
عَلَيَّ دَابَّتِي! يَا عِبَادَ الله، اَحْبِسُوا عَلَيَّ دَابَّتِي! فَإِنَّ للهَ فِي اْلأرْضِ
حَاضِرًا سَيَحْبِسُهُ عَلَيْكُمْ (طب. وابن السني عن ابن مسعود)
RE. 36/14 (İze’nfeletet dâbbetü
ehadiküm bi’l-ardı felâtin fe’lyünâdi) [Sizden birisinin hayvanı, çöl gibi ıssız
bir yerde elinden kaçarsa, şöyle nida etsin: (Yâ ibâda’llàh, ahbisû aleyye
dâbbetî) “Ey Allah’ın kulları, benim için onu tutun! (Yâ ibâda’llàh,
ahbisû aleyye dâbbetî) Ey Allah’ın kulları benim için onu tutun!” (Feinna’llàhe
fi’l-ardı hàdıren seyahbisuhû aleyküm) Zira yeryüzünde Allah’ın öyle hazır
kulları vardır ki, o hayvanı onun için tutacaktır.]
Bir çölde gidiyorsunuz. Hayvanınız elinizden kaçtı. Size yardım edecek bir kimse yok... Uçsuz bucaksız bir yer... Koşup yetişmeniz mümkün değil... Yiyeceğiniz, içeceğiniz hayvanınızda... Çaresizsiniz. Ne yapacaksınız şimdi?
“‘—Ey Allah’ın erenleri, evliyası; bana yardım edin! Bana medet eyleyin, inâyet eyleyin!’ diye söyleyin! Çünkü, Allah’ın bazı vazifeli kulları vardır, yardıma gelirler.” diyor Peygamber Efendimiz...
Râmûzü’l-Ehâdis’te var bu hadis-i şerif... Ben de hayatımda denemiş ve öyle olduğunu fiilen görmüş bulunuyorum.
[34] Taberânî, Mu’cemü’l-Kebîr, c.X, s.217, no:10518; Ebû Ya’lâ, Müsned, c.IX, s.177, no:5269; Deylemî, Müsnedü’l-Firdevs, c.I, s.330, no:1311; Heysemî, Mecmaü’z-Zevâid, c.X, s.188, no:17105; Abdullah ibn-i Mes’ud RA’dan.
Kenzü’l-Ummâl, c.VI, s.705, no:17496; Câmiü’l-Ehàdîs, c.II, s.417, no:1532.