Nefsime uyarak bazı günahları işliyorum, arkasından pişman olarak tevbe ediyorum. Daha sonra tekrar işliyorum. Bazı günahlardan kendimi kurtaramıyorum. Acaba günahta ısrar etmiş oluyor muyum, ettiğim tevbeler kabul olur mu?
İnsanoğlunun nefsi olduğundan, şeytan olduğundan, bu tarif edilen durumu sıkça yaşar insanlar... Buna benzer hastalıklar maalesef yaygındır. Peygamber Efendimiz SAS Efendimiz buyuruyor ki:[48]
مَا أَصَرَّ مَنِ اسْتَغْفَرَ وَإِنْ عَادَ فِي الْيَوْمِ سَبْعِينَ مَرَّةً
(د. ت. عن أبي بكر)
RE. 370/16 (Mâ esarra meni’stağfera ve in àde fi’l-yevmi seb’ine merreten) “Günde yetmiş kere günah yapsa da, tevbe ve istiğfar eden günahta ısrar etmiş sayılmaz.”
Pişman oluyor, tevbe ediyor; ama yine nefse uyuyor, günah işliyor. Tabii, ısrar sayılmaz. Yalnız tevbe ederken, “Ben bunu yine yaparım.” diye düşünmeyecek, yapmamaya azmedecek. Yaparsa, yine Allah tevbesini kabul ediyor.
Bu durumun devam etmemesi, insanın bir takım koruyucu tedbirler alması lâzım! Bu koruyucu tedbirler de tasavvuf ilminin içine giriyor.
İnsanın günahlara düşmemesi, kendisine hâkim olması için ne yapması lâzım? Az uyuması lâzım, az yemek yemesi lâzım! İnsanlarla az oturup konuşması lâzım! Günah muhitlerinden uzak durması lâzım! İbadetini tâatini yapması lâzım, abdestli olması lâzım! İşte bunlara dikkat ederse insan, inşaallah günahlardan korunabilir.
[48] Tirmizî, Sünen, c.XI, s.471, no:3482; Ebû Dâvud, Sünen, c.IV, s.310, no:1293; Beyhakî, Sünenü’l-Kübrâ, c.X, s.188, no:20554; Ebû Ya’lâ, Müsned, c.I, s.124, no:137; Bezzâr, Müsned, c.I, s.20, no:93; Kudàî, Müsnedü’ş-Şihâb, c.II, s.13, no:788; Hz. Ebû Bekir RA’dan.
Kenzü’l-Ummâl, c.IV, s.216, no:10230; Keşfü’l-Hafâ, c.II, s.177, no:2170; Câmiü’l-Ehâdis, c.XVIII, s.414, no:19764.