Birisi bizden zikir vazifesi dersi almış, aksatmış. “Şimdi bizim halimiz ne olacak?” diyor.

Peygamber Efendimiz; “İnsan yaptığı günahlara pişman olsa, daha diliyle ‘Estağfirullah yâ Rabbi!’ demeden Allah affeder.” diyor. Eh Peygamber Efendimiz böyle buyurduğuna göre, hadîs-i şerîfte böyle dendiğine göre biz de affediyoruz. Ama insan verdiği sözü tutmalı. Sonra bizim söylediğimiz şeyler bizim için değil ki...

Biz size “Zikir çekeceksiniz, 100 Estağfirullah çekeceksiniz.” demişsek bizim için mi bu? Sizin için, sünnet-i seniyeye uygun olsun, günahlarınız affolsun diyedir.

Bu vazifeleri yapmak lâzım. Bunlarda ihmal göstermemek lâzım. Şeytan çok merettir, insanın doğru yola girmesini engellemek için, girmiş insanı da şaşırtmak için çok dolaşır. İşte onunla biraz mücadele etmek lâzım. Nefsi insanın bu zikre pek yanaşmak istemez, ağır, zor gelir. Biraz daha gevşek bıraksan namaza da yanaşmak istemez, namaz da zor gelir. Biraz daha gevşetsen oruç da zor gelir. Her şey zor gelmeye başlar. Sıkmak lâzım, yani zorlamak lâzım, zorla yaptırmak lâzım. O zaman sevabı çok olur.