Bazı müesseseler zekâtı alıp, öğrencilere şartlı olarak verip, ondan zekâtı geri o müesseseye vermesini istiyorlar. Bu durum uygun mudur?

Buna hîle-i şer’iyye derler. Hîle, tedbir demektir. Çocuğa veriyor, çocuk da müessesesine bağışlıyor. İsterse bağışlamaz. Para çocuğun eline geçtiği anda, “Teşekkür ederim!” deyip cebine koyabilir. Çünkü, onun malı olmuştur. “Bak ben sana bunu veriyorum, geri alacağım!” Böyle bir şart batıldır. Böyle bir şey uygun olmaz.

İş karışık olmasın diye, biz ne yapıyoruz? Biz diyoruz ki:

“—Bizim vakfımızda öğrenci yurtları ücretlidir; her talebe şu kadar ücret verecek!”

“—Talebenin parası yok...”

“—Parası yoksa, zekât alsın; aldığı zekâttan ödesin ücretini!”

Yemek yiyor, oturuyor, kalkıyor, çamaşırı yıkanıyor vs.

Böyle bir tabii şekil daha iyi olur.