2. ZİKİR DERSİ TARİFİ

1. Soru:

Zikir dersi almak istiyoruz; tarif eder misiniz?

Peki, tarif edelim! Önce beraber bir istiğfar edelim, diyelim cümle günahlarımıza:

“Estağfiru’llaaah... (15 defa) El-azîm, el-kerîm, er-rahîm, ellezî lâ ilâhe illâ hu... El hayye’l-kayyûm ve etûbü ileyh... Ve es’elühü’t- tevbete ve’l-mağfirete ve’l-hidâyete lenâ innehû hüve’t-tevvâbü’r- rahîm... Tevbete abdin zâlimin li-nefsihî lâ yemlikü li-nefsihî mevten ve lâ hayâten ve lâ nüşûrâ...

Allahümme ente rabbî... Lâ ilâhe illâ ente halaktenî... Ve ene abdüke... Ve ene alâ ahdike ve va’dike mestetağtü... Eûzü bike min şerri mâ sana’tü... Ebûu leke bi ni’metike aleyye... Ve ebûu bizenbî... Fağfirlî... Feinnehû lâ yağfiruz zünûbe illâ ente...” Allah-u Teâlâ Hazretleri, ona arz ettiğimiz şu tevbemizi kabul eylesin... Geçmiş günahlarımızı affeylesin... Bundan sonra da bizi günah çirkefine düşürmesin... Harama bulaştırmasın... Allah’ın rızâsına aykırı iş yaptırmasın... Yolunda dâim, zikrinde kaim eylesin...

Üzerinizde kul hakları varsa, onları ödeyin! Namaz oruç borcu varsa, onları da ödeyin!

Bundan sonra hep abdestli gezmek, adetiniz olsun! Abdestli gezenin hayrı, bereketi çok olur. Şeytan yanına sokulamaz. Etrafında melekler bulunur. Hayırlı mübarek bir şekilde vakti geçer. Onun için devamlı abdestli bulunun!

Her gün zikir vazifenizi yapın! Gününüzün münâsib bir zamanında, temiz, sâkin, tenha bir yerde, diz çökerek hürmetkâr bir tarzda kıbleye doğru oturursunuz. Gözlerinizi yumarsınız.

Evvelâ 25 defa “Estağfiru’llah” dersiniz. Sonra bir Fâtiha, üç Kul hüva’llahu ehad okursunuz. “Bunları Peygamber Efendimiz SAS Hazretleri’ne ve Peygamber Efendimiz’den bize kadar gelmiş

geçmiş olan pirlerimizin, mürşidlerimizin, hocalarımızın ruhlarına hediye ettim yâ Rabbi!” dersiniz; o mübâreklerin mânevî himmetlerini, teveccühlerini talep ve niyaz edersiniz. Ruhâniyetlerinden istimdâd eylersiniz.

Sonra gözünüz kapalı, ölümü, bu hayatın fâniliğini, bir gün gelip ölüp gideceğinizi, kabri, haşri, Mahkeme-i Kübrâ’yı, mahşer yerini, hesâbı, mizanı, cenneti, cehennemi, sıratı düşünürsünüz.

İyilerin böyle hesabı iyi çıkıp da, cennete uçarak, koşarak gittiklerini, nasıl sevindiklerini, nasıl bahtiyar olduklarını; nasıl ebedî nîmetlere mazhar olup, şâd olduklarını gözünüzün önüne getirirsiniz.

Cehennemliklerin fecî halini düşünürsünüz. Nasıl itile kakıla ateşlerin içine atıldıklarını, nasıl cayır cayır çıra gibi yandıklarını, nasıl feryâd ü figan ettiklerini, nasıl çok pişman olduklarını; ama, pişmanlıklarının fayda vermediğini düşünürsünüz.

Kendi nefsinize dersiniz ki: “Ey nefsim bak! Bunlar ayet ve hadislerle bize bildirilmiş ki, ahiret var, cennet var, cehennem var, sırat var, mîzan var... Haktır ve gerçektir. Ahirette pişman olmanın faydası yoktur. Hayatının kıymetini bil! Bu hayatta iken, ölmeden evvel cenneti kazanmağa gayrete gel; çalış çabala, fedâkâr ol biraz! Cehenneme düşmemek için, haramlardan, günahlardan kendini korumağa dikkat et ey nefsim!” diye, nefsinize nasihat edin, iyi insan olmağa azmedin! İnsan böyle ölümü düşündü mü, —buna rabıta-i mevt diyoruz biz— kalbi nurlanır, pası silinir kalbinin, cilâlanır. Kalbi cilâlı bir ayna gibi olunca da, mânevî hakîkatleri seyretmesi, orda müşâhede etmesi, Allah’ın cemâlini müşâhede etmesi mümkün olur. Nefsi ıslah olur. Zamanının kıymetini bilir, ömrünü boşa geçirmemiş olur. Vaktinde tevbe etmiş olur. Cenâb-ı Hakk’ın huzuruna gittiği zaman memnun olacak bir duruma başlamış olur. Onun için, bu ölümü düşünmek bir vazife ve sevap... Bunu yapın!

İkincisi zikrullahı şeyhlerimizle, pirlerimizle beraber

yapıyoruz diye, hocalarımızı, pirlerimizi, bizi karşınızda göz önüne getirin! Gönlünüzü gönlümüze bağlayın; gelecek olan feyz-i ilâhîye muntazır olun! Buna da rabıta-i mürşid denir.

İnsan gözünü kapatıp aklıyla, gönlüyle evliyâullah büyüklerine irtibat kurunca, onlardan kendisine füyûzat gelir, nurlar gelir. Gönlü nurlanır, içi dışı nurlanır; yaptığı ibadetin tadını duyar, fâidesini görür. O zaman zikrin tadı güzel olur. Bunu da güzelce yapın!

Üçüncüsü de, gözünüzü kapayın, Allahın huzurunda olduğunuzu düşünün! O her yerde hâzır ve nâzır... O bizi görüyor, biz onu göremiyoruz... O bizi duyuyor, biz onu duyamıyoruz ama; o bize şah damarımızdan daha yakın...

Deyin ki: “Yâ Rabbi, biliyorum ki sen yakınsın. Her yerde hâzır ve nâzırsın. Ben senin huzurundayım. Yâ Rabbi, ben senin iyi kulun olmak istiyorum. Bana yardım eyle, tevfikini refîk eyle de, seni zikreden, sana şükreden iyi kullarından olayım!” diye dua edersiniz.

Allah, dua edilmesini sever. Dua ibâdettir. Ağzı çok dualı insan olun! Bu çok önemli... Ondan sonra zikre başlarsınız.

İbrâhîm ibn-i Edhem KS, evliyânın büyüklerinden; gemiye binmiş gidiyormuş. Bir fırtına çıkmış; fındık ceviz kabuğu gibi gemi sallanıyor, batacaklar... Herkes feryâd ü figana başlamış, dualara başlamış... Bu böyle cübbesini başına çekmiş, kenarda öyle sessiz duruyor.

“—Yâ mübarek, sana ne oluyor böyle? Hiç kıpırdanmıyorsun. Korkmuyor musun, nedir bu? Sen de dua etsene!” demişler

“—Olur, edeyim!” demiş. Elini kaldırmış, “Yâ Rabbi! Kahrını, celâlini gösterdin; affını, cemâlini de göster yâ Rabbi!” demiş.

Bu kadar... “Kahrını, celâlini gösterdin işte; batacağız, öleceğiz. Lütfunu, affını, cemâlini de göster yâ rabbi!” Fırtına tıss diye o anda kesilivermiş. Gemi selâmete ermiş.

Geniş zamanınızda Allah’a dua etmeyi unutmazsanız, darda kaldığınız zaman Allah yardım eder. Ama, geniş zamanınızda,

karnınız tok sırtınız pekken Allah’a kulluk etmezseniz; sıkıştığınızda dua ettiğiniz zaman, Allah kabul etmez! Bunu aklınıza iyice yazın! Sıkışınca dua etmek değil de; serbestken, rahatken dua etmek adetiniz olsun! Yemek yediniz, el-hamdü lillâh... Su içtiniz, el-hamdü lillâh... Aş buldunuz, el-hamdü lillâh... Yâni böyle dualı olun, ağzınız dualı olun!

İşte böyle yaptıktan sonra zikirleri çekmeğe başlarsınız:

1. 100 defa “Estağfiru’llah” çekmek, vazifeniz olsun!

2. 100 defa “Lâ ilâhe illa’llah” demek, günlük vazifeniz olsun! 3. 1000 defa “Allah” demek, vazifeniz olsun! Her yüz defasında, “İlâhî ente maksûdî ve rıdàke matlûbî” demeyi de unutmayın! 4. 100 defa “Salevât-ı şerife” getirmek vazifeniz olsun! 5. 100 defa da “Kul hüva’llahu ehad” okuyun, bu da vazifeniz olsun! Beş çeşit zikir... Bunlar vazifeniz olsun; bu miktarlarda her gün çekin! Bundan sonra da bol bol kalbinizden zikr-i kalbî yapın!

Şöyle yapacaksınız, beni dinleyin şimdi! Ben size öğreteyim, telkin edeyim bu zikri:

—Lâ ilâhe illa’llaaah... Lâ ilâhe illa’llaaah... Lâ ilâhe illa’llaaah...

Şimdi siz söyleyin beraberce, Allah şahid olsun! “—Lâ ilâhe illa’llaaah... Lâ ilâhe illa’llaaah... Lâ ilâhe illa’llaaah...” —Allaaah...

“—Allaaah...” —Allaaah...

“—Allaaah...” —Allaaah...

“—Allaaah...” Ağzınızı kapayın, gözünüzü yumun! İçiniz “Allah” demeye devam etsin, aynı şekilde... Sessiz, dil dudak kıpırdamadan...

.....................

Allah mübarek etsin... İşte böyle dil dudak kıpırdamadan,

sessizce “Allah” demeye, “zikr-i kalbî” derler. Bu, dille yapılandan yetmiş kat daha sevaptır. Böylece kalbinizi bu zikre alıştırın! Nasıl alıştıracağız? Sakin bir yerde deneme yapın! Yüksek sesle “Allah... Allah... Allah... Allah...” deyip, ağzınızı kapatıverin! İçinizden çekmeye devam edin... Sonra tıkanırsınız, çekememeye başlarsınız. Yine yüksek sesle “Allah... Allah...” deyin, yine ağzınızı kapatın! Böyle içinizden “Allah” demeye alışın! Bak şimdi ben söylüyorum:

......................

Hiç anlaşılmıyor dışardan... İçinden yapabilir insan... İşte bunun sevabı çok! Bunu da yolda, işte, gecede, gündüzde, her zaman kalbinize adet haline getirtin; kalbiniz “Allah... Allah...” desin, her anınız ibadet olsun. Allah’ın huzuruna vardığınız zaman, çok sevaplarla varın!

Tabii, derviş olmak demek, has müslüman olmak demek... Has müslüman ne yaparsa, siz de öyle yaparsınız.

Namazları camide kılın, cemaatle kılın; yirmi yedi kat sevabı kaçırmayın!

Cumayı terk etmeyin! Cumayı terk edenin kalbi mühürlenir, mahvolur.

Farz namazlarından ayrı sevaplı namazlar vardır:

1. Sabah namazından sonra oturup dualarla, evradla, ezkâr ile meşgul olup, güneşin doğmasından yarım saat geçinceye kadar durun! “Güneşin doğmasından yarım saat geçinceye kadar Kur’an okuyarak, hatim indirerek, dualar ederek vaktinizi geçirip, işrak namazı kıldınız mı iki rekât, dört rekât; o zaman tam bir hac ve umre sevabı kazanırsınız.” diyor Peygamber Efendimiz...

Onun için bunu güzelce yapmağa dikkat edin! İşrak namazı’nı tavsiye ederim.

Sahih kitaplarında yazıyor bunu... İmam Tirmizî rivayet etmiş, Ebû Davud’un rivayetinde var... Daha başka rivayetler de var... Bu namazı tavsiye ederim; İşrak namazı’nı...

2. Sabahla öğlenin arasında Duhâ namazı vardır. Efendimiz onu da tavsiye ediyor. Saat onda, on birde, öğlene kırk beş dakika kalıncaya kadar o arada onu da kılın! O da çok sevap... Allah sizi muhsin kullar zümresine yazar; bu namaza devam ederseniz...

Duhâ namazına Türkçe’de Kuşluk namazı filân da diyorlar. Dört rekât, sekiz rekât, on iki rekât kılarmış Efendimiz...

3. Akşam namazının arkasından Evvâbin namazı vardır. İki rekât, dört rekât, altı rekât kılınır. O da sahih hadislerle bildirilmiştir. Diyor ki Peygamber Efendimiz: “Kulun yetmiş yıllık günahı olsa, affettirir.” Demek ki, bir ömürlük günah affolacak.

“Denizlerin köpüğü kadar çok günahı olsa affettirir.” Bunlar mübalağalı sözler değil; sahih hadislerde, sahih kitaplarda yazılmış şeyler bunlar... Nimetü’l-İslâm kitabını bilirsiniz, Mehmed Zihni Efendi isimli büyük alimin kitabıdır; orda var bu hadis-i şerifler...

4. Gece yatarken, taze abdest alıp dört rekât namaz kılıp öyle yatın! Her gün... Abdestli yatarsanız, bütün gece ibâdet etmiş gibi sevap alırsınız; bunu kaçırmayın! Dört rekât namaz kılıp abdestli yatmayı...

5. Geceleyin de uykuyu bölüp, Teheccüd namazı kılınır. Bir miktar yattıktan sonra uyanıp kılınır. En son vakti, imsak kesilmesi vaktidir. İmsaktan evvel gece teheccüd namazını da kılmaya gayret edin! O da, çok çok sevaplı bir namazdır.

Peygamber Efendimiz başka bir hadis-i şerifinde buyurmuş ki:⁵

رَكْعَتَانِ مِنَ اللَّيْ لِ خَيْرٌ مِنَ الدُّنـْيَا وَمَ ا فِيهَ ا .

⁵ Lafız farkıyla: Deylemi, Müsnedü’l-Firdevs, c.III, s.455, no:5404; Abdullah ibn-i Ömer RA’dan. Kenzü’l-Ummal, c.VII, s.785, no:21405; Camiü’l-Ehadis, c.XIII, s.145, no:12782.

(Rek’atâni mine’l-leyli hayrun mine’d-dünyâ ve mâ fîhâ) “Geceleyin iki rekât namaz kılmak, dünyadan da, dünyanın içindeki her şeyden de daha hayırlıdır.”

Pazartesi perşembe oruçlarını tutun! Eyyâm-ı biyd oruçlarını tutun! Receb’de, Şa’ban’da, Zilhicce’de, Muharrem’de sevaplı oruçlar vardır, onları tutarsınız; oruçtan da sevap alırsınız.

Hayrat ü hasenât yapın! Kazancınızın bir kısmını hayra ayırın ve verin Allah yolunda... Cömertlik çok kıymetlidir.

Bugün hadis-i şeriflerde okuduk, Efendimiz sormuş Benî Seleme yurdunda... Demiş ki:

“—Sizin seyyidiniz kimdi?” “—Falanca şahıstı; ama, biraz cimri bir insandı. Biz onu cimri bir insan olarak biliyoruz. Yâni efendimiz, reisimiz, kabilemizin reisi ama, cimriydi.” “—Hayır! Sizin efendiniz Amr ibn-i Cemûh idi.” demiş.

Amr ibn-i Cemûh, kendisi daha henüz müslüman olmamış ama, Peygamber Efendimiz’in düğününde, düğün yemeğini ısmarlamış Efendimiz’in... Müşrik ama, müşrik olduğu zamanda bile Peygamber Efendimiz’in düğün yemeğini çekmiş, ısmarlamış. “Efendi odur, kabile reisi odur.” diyor, öteki cimri diye... Cömert olmak lâzım!

O bakımdan, Allah için paranızın bir miktarın ayırın! Ayrı bir cebiniz olsun. “Şu cebim, hayır paralarını koyduğum ceptir.” diye, küçük büyük paraları sıralayın oraya... Elinizi atarsınız, adamın durumuna göre bir riyal, beş riyal, on lira, yüz lira, bin lira... Hayrın çeşitlilerinden geri kalmayın; cömert olun! Allah cömertleri sever.

Hayır hasenat yapın, öldükten sonra size sevap getirecek işler yapın! Bu nedir? Arkada sadaka-i câriye bırakmaktır... Kitap yazıp bırakmaktır... Hayırlı evlât bırakmaktır. Evlâtlarınızı hayırlı evlât yetiştirmeğe çok dikkat edin! Hepsini evlâtlarımızın Allah hafız eylesin... Hepsini hoca eylesin... Hepsini şeyh eylesin,

mürşid eylesin... Allah’ın dinine hepsi dünyanın her yerinde yardım etsin...

Hepsi bizden meded bekliyor şimdi... Orta Asya’da, Afganistan’da, her yerde... Biz de evlâtlarımızı yetiştirelim, salalım dünyanın her yerine... Ahmed-i Yesevî dervişlerini salmış, Anadolu’da müslümanlığı yaysın diye... Orta Asya’dan gelmişler, Anadolu’da İslâm’ı yaymış mübarekler... Cihad etmişler, savaşmışlar, İslâm’ı yaymışlar.

Bizim evlâtlarımız da gitsinler nereye giderlerse; —Afrika’ya mı, Kanada’ya mı, Amerika’ya mı, Avustralya’ya mı?— İslâm’ı yaysınlar. Öyle yetiştirelim yâni... Hepsini alim yetiştirelim. Arkamızdan sevap gelsin bize... Kabrimize nur yağsın, sevap yağsın.

Günahlardan kaçınmağa çok dikkat edin! “İnsanın ekseriyetle cehenneme düşmesi dilindendir, seks hatalarındandır.” diyor Peygamber Efendimiz... Ferc demek, tenâsül aleti demek Arapça’da... “Şu iki dudağı arasıyla iki bacağı arası...” demiş bir hadis-i şerifte de... Bunlardan çok günaha girer insan; bunlara dikkat etmesi lâzım! Cennete en çok neden girer insan? Takvâ ehli olmasından girer, güzel huylu olmasından girer. Tatlı dilli, güleç yüzlü, melek gibi bir insan olursa girer. Takvâ ehli, haramlardan kaçınan insan olursa girer. Buna dikkat edin, haramlardan sakının! Ahlâkınızı güzel eyleyin, güzel ahlâklı olmağa dikkat edin! Allah yardım eylesin...

Her biriniz bir “Fâtiha”, üç “Kul hüva’llah” okuyun; duanızı yapayım:

..................

Bi’smi’llâhi’r-rahmâni’r-rahîm:

إِنَّ الَّذِينَ يُبَايِعُونَكَ إِنَّمَا يُبَايِعُونَ اللهََّ، يَدُ اللهَِّ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ ، فَمَنْ

نَكَثَ فَإِنَّمَا يَنْكُثُ عَلَى نَفْسِهِ، وَمَنْ أَوْفٰى بِمَا عَاهَدَ عَلَيْهُ اللهََّ

فَسَيُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا (الفتح:٠١)

(İnne’llezîne yübâyiùneke innemâ yübâyiùna’llàh... Yedu’llàhi fevka eydîhim... Ve men nekese ve innemâ yenküsü alâ nefsihî... Ve men evfâ bimâ àhede aleyhu’llàhe feseyü’tîhi ecran azîmâ.) Sadaka’llàhu’l-azîm.

“Muhakkak ki sana bey’at edenler gerçekte Allah-u Teala’ya bey’at etmişlerdir. Allah’ın kuvvet ve yardımı bey’at edenlerin üstündedir. Şu halde kim bu bağı çözerse, kendi aleyhine çözmüş olur. Kim de Allah ile sözleştiği şeye vefa, onun hükmünü îfa ederse O’da ona büyük bir ecir verecektir.” (Fetih, 48/10)

Bu bir merâsim... Derviş olma, tarikata girme merâsimi... El almak diyorlar, inâbe almak diyorlar, tarikate girmek diyorlar, tevbe almak diyorlar. Bu Peygamber Efendimiz’den gelme bir adet... Peygamber Efendimiz’in sahabesi —kadın olsun, erkek olsun— Peygamber Efendimiz’e gidip, elini tutup, bey’at edip; “Yâ Rasûlallah, biz sana tâbî olacağız, emrindeyiz·” derlerdi, bey’at ederlerdi. Akabe’de bey’at ettiler, Hudeybiye’de bey’at ettiler... Çeşitli zamanlarda kadınlar da, erkekler de bey’at etti.

Tabi, aslında Rasûlüllah’a bey’at, Allah’a bey’at demektir. Allah seviyor ve büyük sevap vereceğini bildiriyor bu ayet-i kerîmede...

Sizin de bize bey’at etmeniz, Allah’ın izniyle yine o halin devamıdır, o adetin devamıdır. Yine siz Allah’a bey’at etmiş oluyorsunuz. Allah, ecr-i azîm ihsân etsin size de... Sevabınızı çok eylesin... Sevgili kulları eylesin... Huzuruna sevdiği râzı olduğu kullar olarak varmamızı nasîb eylesin...

Hem dünyada Kur’an-ı Kerim yolunda, Rasûlüllah’ın yolunda yürüyen, has, hâlis müslümanlar olarak yaşayın, Allah’ın sevgili kulu olarak yaşayın; hem de ahirette cennetine cemâline erip, sevdiği râzı olduğu bir kul olarak iki cihan saadetine mazhar olun... Allah-u Teâlâ Hazretleri cümlenizden râzı olsun...

Bi-hürmeti esrârı sûretil-fâtiha!

2. Soru:

Sizi videodan dinleyip ders yapan talebeler, dervişler varmış. Bu şekilde ders olur mu?

Olur. Dersler sevaplı şeylerdir. Peygamber Efendimiz tavsiye etmiştir. Yapılırsa olur. Gümüşhaneli Hocamız’ın Câmiû’l-usûl “Tarikatlerde Usûl” diye bir eseri var, orada buyuruyor ki:

“—Bir adamı seviyor, onun nasihatlerini tutuyorsa o bile intisabdır.”

Tarihte yaşamış bir adamı seviyor Mesela İmâm-ı Gazâlî’yi seviyor, kitaplarındaki tavsiyeleri tutuyor, o bile intisabdır İntisab demek, sevgi bağı demektir. “Râbıta, râbıta-i muhabbettir.” diye Hocamız da kitabında yazıyor Sevmiş, istiyor, o vazifeleri yapıyor; olur. Ama tabi bizimle irtibatlı olması lâzım. Zikrinin değişmesi, ilerlemesi, kendisinin meselelerinin çözümlenmesi ve daha başka şeylerin öğrenilmesi bakımından bizimle irtibata geçmesi lâzım. O da ayrı. İntisab olmuştur; öteki işlerin devamı için ilgi, irtibat kursun.