Bir kişinin anne ve babasına öf bile demesi doğru değilken, annesi veya babası kötü yolda ise ona karşı nasıl bir tavır takınması gerekmektedir?
Anne ve baya öf bile dememeyi Kur’an bize tavsiye ediyor:
فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ (الاسراء:٢٣)
(Felâ tekul lehümâ üffin) “Üf bile deme onlara!” (İsrâ, 17/23) Yâni, “Saygıda son derece dikkat et!” demek...
Annesi babası doğru yolda değilse, doğru yola girmesi için çalışacak. Çünkü, annesi babasıdır. Bu tarzda giderse cehenneme gidecek. Ona râzı gelmediği için, yumuşak yumuşak, tatlı tatlı yola gelmesi için uğraşacak. Kızdırmadan, iyice köpürttürmeden, taşırttırmadan doğru yola getirmeğe çalışacak. Dua edecek, yalvaracak, yakaracak, bir politika güdecek...
Muhterem kardeşlerim! İslâm büyük ölçüde politikadır. Şimdi diyeceksiniz ki: Nasıl bir şey bu? Yâni, aklını basîretini kullanmak... Usta bir tezgâhtarın, malını satmak için uğraştığı gibi, vitrini süslediği gibi, malı silip câzib hale getirdiği gibi; Müslüman da müslümanlığı yaymak için, karşıdaki insanı hak yola çekmek için fırsat arayacak! Zekâ işi yâni...
Çareler arayacak, uygun zamanlar kollayacak, doğru yola getirmeğe çalışacak! Annemiz babamız için de öyle, konu komşu için de öyle, herkes için öyle...