Ben gülmeye korkar hale geldim. Çünkü, gülmemin derecesine göre ya o gün ya ertesi gün muhakkak ağlayacak bir hal başıma geliyor. Üzücü olaylarla karşılaşıyorum. Artık sevinirken hemen ardından üzüleceğimi biliyor ve sevinmeye bile korkuyorum.

Muhterem kardeşlerim!

Peygamber SAS bir hadis-i şerifinde buyuruyor ki:

“—Benim bildiğim şeyleri bilseydiniz, muhakkak ki çok az gülerdiniz ve çok fazla ağlardınız. Kadınlarınızla telezzüz edemezdiniz. Feryâd ü figan ederek sahralara çıkar Allah’a yalvarırdınız.”

Hakikaten sıratı mı geçmişiz, hesabımız mı hoş olmuş, cennetlik olduğumuz mu tebliğ edilmiş ki güleceğiz. Bu dünya gülme yeri değildir; düşünüp hatalarını anlayıp ağlama yeridir. Allah’a güzel kulluk etme yeridir. Allah üzmesin. Elemlere, kederlere uğratmasın ama vazifesini ve mesuliyetini idrak edip de ona göre güzel kulluk yapmaya da cümlemizi muvaffak eylesin.

Peygamber SAS, geceleyin namaza kalkardı. Kıyamda ağlaya ağlaya sakalı ıslanırdı, rükûda ağlaya ağlaya yerler ıslanırdı, secdede ağlaya ağlaya secde mahalli ıslanırdı. Allah’ın en sevdiği kulu olduğu halde. Onun için ağlamak, rikkat-i kalb güzeldir.

Allah bizi ağlatacak duruma düşürmesin ama, duygulu müslüman olmaktan da uzak etmesin. Kalbimizi yumuşak kalpli eylesin.