HOCAMIZ’DAN BİR HATIRA

Bugün benim evlilik yıldönümüm… 36 yıl önce bugün, 28 Ekim 1982 Perşembe günü düğün günümdü. Ankara Sincan’da iki katlı müstakil, mütevazi baba evinde misafirleri bekliyordum. Sabahleyin Ankara dışından gelecek misafirler, okul arkadaşları gelmeye başladılar.

Saat 10.00 gibi gelin arabası hazırlandı. Konvoy düzenlendi. Babamlar gelin almaya gittiler. O zamanlar, bizim adetlerimize göre damat gelin almaya gitmezdi. Gelini kayınpeder alır, getirirdi.

Saat 11.00 civarında Mahmud Es’ad Coşan Hocamız, Muhterem Vâlide Hanımla birlikte teşrif ettiler. Çok mutlu olduk. Evin üst katı erkeklere ayrılmıştı. Gelen misafirlerle birlikte oturdular, sohbet ettiler.

Saat 12.30 civarında korna sesleri duyuldu, gelin geldi. Hocamız bana, “Senin aşağıda bulunman gerekiyorsa, gidebilirsin!” dediler. Ben de, “Bizde gelini kayınpeder getirir, damat ancak akşam görür.” dedim.

Gelin getirenler de geldiler, öğlen namazı evde cemaatle kılındı. Yemek yendi. Yemekten sonra dinî nikâh kıyılacağı zaman Hocamız benden bir dosya kâğıdı ve kalem istedi. Amcamlar aşağı inip, gelinden vekâlet aldılar.

Kızın vekili olan Amcam, damat olarak ben, Hocamızın karşısına oturduk. Şahitler de öne çıktılar. Hocamız nikâh kıymaya başladı ve sorduklarını, cevaplarını İslâm harfleriyle kâğıda yazdı. Nikâh bitince de bize imzalattırdı. Sonra ellerini kaldırıp dua etti.

Hocamız nikâhtan sonra, evlilikle ilgili sohbet ettiler. Çaylar içildi. İkindi namazı kılındı. Hatm-i Hàcegân ve zikir yapıldı. Sonra müsaade isteyip Ankara’ya gittiler.

Düğün hediyesi olarak bir takım Tasavvufî Ahlâk ve bir adet kristal çay takımı getirmişler. Teşrifleriyle bizi çok memnun ettiler, ömür boyu unutamayacağımız güzel bir gün yaşadık.

Allah kusurlarımızı affetsin… Cümlemize nice güzel günler, yıllar görmeyi nasib eylesin… Hocamız’ın yolunda yürümeyi, hatıralarıyla yaşamayı nasib eylesin…

28.10. 2018 - Sincan / Ankara