01. KALP TEMİZLİĞİ

Es-selâmü aleyküm ve rahmetu’llàh!.. Efendimiz’in bir duasından kısacık bahsedeceğim. Cenâb-ı Peygamber’in bir duası var:¹

اَللَّهُمَّ طَهِّرْ قَلْبِي مِنَ النِّفَاقِ (الحكيم الترمذي، والخطيب عن أم معبد الخزاعية)

(Allàhümme tahhir kalbî) “Yâ Rab, benim gönlümü temiz et...”

Mâlûm, insan iki şeyden ibarettir: Bir madde kısmı, et-deri- beden kısmı; bir de bu bedenin sahibi olan ruh kısmı. Gönül diyoruz, kalp diyoruz, ruh diyoruz; hepsi bir.

Şimdi bedenimiz pis olursa, hepimiz ürkeriz:

“—Sokulma yanıma yâhu, bak pissin!” deriz.

Pisliğin de çeşitleri vardır; insan pisliği, hayvan pisliği, kuş pisliği, sokaklardaki çamur pisliği, içki pisliği, şu pislik, bu pislik... Bunların hepsi pisliktir. Ama bu pislikler o kadar zararlı değil.. En nihayet hamama gideriz, yıkanırız. Bir de esvap değiştiririz, tertemiz oluruz. Bir de kokulandık mıydı, hiç bir zararı olmaz. Oldu, bitti...

Fakat gönlün pisliğini ne sular temizler, ne denizler temizler. Hiç bir şey temizlemez! Onun temizliği elimizde...

Onun pislenmesine iki şey sebeptir: Birisi göz, birisi de kulak.

¹ İbn-i Ebî Şeybe, Musannef, c.VI, s.66, no:29521; Hz. Ali RA’dan. İbn-i Esîr, Üsdü’l-Gàbe, c.I, s.1463; İbn-i Hacer, el-İsàbe, c.VIII s.309, no:12263; Mizzî, Tehzîbü’l-Kemâl, c.XXXV, s.386, no:8012; Hatîb-i Bağdâdî,

Tarih-i Bağdad, c.V, s.267, no:2759; Deylemî, Müsnedü’l-Firdevs, c.I, s.478, no:1953, Ümm-ü Ma’bed el-Huzâiyye RA’dan. Kenzü’l-Ummâl, c.II, s.273, no:3660; Keşfü’l-Hafâ, c.I, s.218, no: 574; Câmiü’l- Ehàdîs, c.VI, s.244, no:5109.

Dil de ona tâbîdir. Dilden kötü sözler çıkıyorsa, gönül pislenir. Gözden kötü şeyler görüyorsa, gönül pislenir. Kulak da kötü şeyleri dinliyorsa, o da gönlü pisletir. Dış pisliği ne kadar iğrençse, iç pisliği ondan daha fazladır.

Bu pisliklerin toptan adına günahlar deriz. Günahlar, mânevî pisliklerdir. Maddî pislikler olduğu gibi, mânevî pislikler de vardır. Bu mübarek Ramazan’da, bu mânevî pisliklerden de kurtulmak için, Cenâb-ı Peygamber’in bu duasını duyurmak istedim.

En büyük pislik, namazsızlıktır. Namaz kılmayan insanın gönlü o kadar pistir ki, dışarıda pislik kuyusuna düşmüş adamın pisliği onun yanında hiç kalır. Çünkü o yıkanır, kolaycacık temizlenir. Fakat bu namaz kılmayan insanın gönlündeki pisliği temizlemek, o kadar müşküldür ki...

İşte o da bu ayda tevbe eder, ıslah-ı nefs eder; bir daha Allah’ın emirlerine karşı gelmemeye, emirlerini tutup, yasaklarından da kendini korumaya azmeder, “Aman yâ Rabbi, sen de beni koru!” diyerekten Cenâb-ı Hakk’a yalvarırsa, o zaman gönlünü temizleyebilir.

Yoksa, dünya kadar parası olsa da dağıtsa, kıymeti yok! Çünkü, gönlü pis... Gönlü pis olan insanın dağıttığı paraların da hayrı olmaz.

Onun için, size bir şey söyleyeyim: Cenâb-ı Peygamber’in zamanında, bir gâvurun oğlu müslüman oldu. Anası çok kızdı:

“—Sen dinini değiştirdin haaa!.. Sen bu müslümanlıktan dönmedikçe, ben yemeyeceğim, içmeyeceğim; öldüreceğim kendimi!” dedi. “Ya döneceksin yine gâvurluğa, veyahut da ben öleceğim kendi kendime; yemeyeceğim içmeyeceğim.” diye yemin etti.

Bir gün, iki gün, üç gün... Yemiyor kadın. O zaman Cenâb-ı

Peygamber SAS buyurdu:²

لاَ طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِي مَعْصِيَةِ الْخَالِقِ (حم. طب. ك. خز. وابن جرير عن عمران والحكم بن عمرو الغفاري معا؛ أبو نعيم، خط. عن أنس؛ طب. عن النواس)

RE. 481/9 (Lâ tàate li-mahlûkin fî ma’sıyeti’l-hàlik) “Hàlik’a isyan yerinde, hiç bir mahlûka itaat olunmaz!”

Anan da olsa, baban da olsa... Hàlik’a isyan mı var orada; orada itaat olunmaz. İtaat ancak Allah’a ve Allah yolunda olur.

Onun için, isyan denilen, günah denilen şeylerin —işte günah kitabında yazılmıştır, yedi yüz kadar nev’i var— en başta gelen büyüğü şirktir. Şirk de namazsızlıktan ileri gelir. Namaz kılmayan adam, şirke doğru gider. Riyakârlık da şirkten ibarettir demişler. Yâni, bazan kılar, bazan kılmaz; münafıklık alâmetidir.

² Ahmed ibn-i Hanbel, Müsned, c.V, s.66, no:20672; Taberânî, Mu’cemü’l- Kebîr, c.XVIII, s.170, no:381; Heysemî, Müsnedü’l-Hàris, c.II, s.632, no:602; Kudàî, Müsnedü’ş-Şihâb, c.II, s.55, no:873; İbn-i Esir, Üsdü’l-Gàbe, c.I, s.275; Hatîb-i Bağdâdî, Târih-i Bağdad, c.III, s.145; İmran ibn-i Husayn RA’dan. Ahmed ibn-i Hanbel, Müsned, c.I, s.409, no:3889; Bezzâr, Müsned, c.V, s.356, no:1988; Abdü’r-Rezzak, Musannef, c.II, s.383, no:3788; Dâra Kutnî, İlel, c.V, s.155, no:786; İbn-i Abdi’l-Ber, et-Temhîd, c.VIII, s.58; Abdullah ibn-i Mes’ud RA’dan. Ahmed ibn-i Hanbel, Müsned, c.I, s.131, no:1095; Hàkim, Müstedrek, c.III, s.132, no:4622; Hz. Ali RA’dan.

Taberânî, Mu’cemü’l-Evsat, c.IV, s.181, no:3917; Hz. Hüseyin RA’dan.

İbn-i Ebî Şeybe, Musannef, c.VI, s.545, no:33717; Hasan-ı Basrî Rh.A’ten.

Deylemî, Müsnedü’l-Firdevs, c.II, s.369, no:3647; Abdullah ibn-i Abbas RA’dan. İbn-i Abdi’l-Ber, el-İstîàb, c.I, s.269; Abdullah ibn-i Huzâfe RA’dan.

Hatîb-i Bağdâdî, Târih-i Bağdad, c.X; s.22; Ebû Nuaym, Ahbâr-ı Isfahan, c.II, s.109, no:443; Enes ibn-i Mâlik RA’dan. İbn-i Asâkir, Târih-i Dimaşk, c.XVI, s.322; Temîm-i Dârî RA’dan. Kenzü’l-Ummâl, c.VI, s.105, no:14875; Keşfü’l-Hafâ, c.II, s.2077, no:3076; Câmiü’l-Ehàdîs, c.XVI, s.427, no:17172.

(Allàhümme tahhir kalbî mine’n-nifâk) “Yâ Rabbi, benim kalbimi münafık olmaktan temiz kıl! Ben münafık olmayayım...”

Münafıklığın yegâne alâmeti namazsızlıktır. Namaz kılmayan bir adam, Ramazan günü, “Ramazan’dır bugün, Ay’ı ben gördüm!” dese, sözü kabul olmaz. Bayram günü, “Gördüm Ay’ı ben!” dese sözü kabul olunmaz. Niçin? Şâhid-i àdil olması lâzım, görenin adil olması lâzım!

Onun için, bugünkü hallerde bunlara da çok riayet lâzım. Sizi fazla tutmayayım. Allah cümlemizin kalbini, her türlü nifaka, münafıklığa sürükleyen şeylerden korusun...

En korkuncu namazsızlıktır kardeşim! Namaza o kadar ehemmiyet ver ki, canın gibi... Canın nasıl kıymetliyse, namaz da o kadar kıymetlidir. Eğer bunu yapamazsan, münafıklıktan kendini kurtaramazsın.

Allah cümlemizi affetsin... Bu mübarek Ramazan’da, emirlerine uymaya muvaffak eylesin... Bir tane değil ki emir, 54 farzı var. İlmihal kitaplarını okumanızı çok rica edeceğim. Her gün mutlaka, ilmihalden bir parça okuyunuz! Biliyorsunuz; tekrar okuyunuz! Biliyorsunuz; tekrar okuyunuz!.. Tekrarda fayda var.

Onun için, Allah hepimizi affetsin... Bu mübarek ayda, rızasına muvafık ameller nasîb etsin... Seyyiatlarımızı da hasenâta tebdil eylesin... Birçok mübarek kandillere, bayramlara cümlemizi sağlıklarla, afiyetlerle eriştirsin... Sevdiği ve razı olduğu kulları arasına, bu günahkârları da kabul buyursun...

El-fâtihah!..

.......................

Es-selâmü aleyküm!..

01. 09. 1978 - İskenderpaşa